‘Ga die poort door’

 

 

8 januari 2020;

Daar stonden we dan weer, mijn vader en moeder en ik. Voor de poort van afdeling 3B in het VUMC.

Afdeling Hematologie. Met een diepe zucht stapten we naar binnen, wat staat mij te wachten?

Stamceltransplantatie nummer 2.

Eenmaal binnen kwam ik weer in een warm bad terecht, wat zijn ze hier lief en ze willen er alles aan doen om deze rot ziekte weg te krijgen. En ik moet dankbaar zijn dat ik weer opnieuw behandeld mag worden.

 

===============================================================================

Psalm 100:

Kom zijn poorten binnen met een loflied. (vs 4)

Voor mij is de poort eigenlijk een begin van een reis. Wij gaan allemaal door de poort van het nieuwe jaar. Maar wij en ik gaan dit jaar weer niet alleen op stap. Hij zal er zijn als een schaduw aan mijn rechterhand. 

Wat het nieuwe jaar ons ook brengt aan vreugde, moeite of verdriet, we gaan niet alleen door het leven. Ga die poort door, vertrouwend op de belofte van God, die ons moed en kracht geeft om op weg te gaan.

===============================================================================

 

31 december 2019;

Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest, is de FLAG-Ida chemo kuur goed aangeslagen? Mag ik verder behandeld worden, of stopt het hier? Ik ging maar van het ergste uit. Ook de kerstdagen heb ik anders beleefd en wat waren het onzekere dagen. Vandaag kregen we eindelijk zekerheid, ook al was het niet goed ik wilde weten waar ik aan toe was.

Ik kon het niet geloven, beenmerg is schoon en in je DNA is nu ook geen leukemie te zien, je hebt complete remissie! Dus de 2de stamceltransplantatie kan doorgaan. Ik was zo bang dat de leukemie te sterk zou zijn, omdat het zo snel terug was gekomen, maar gelukkig is het goed aangeslagen!

Stefan en ik hebben elkaar in de hal van het ziekenhuis  geknuffeld, we konden dit rot jaar toch goed afsluiten en het jaar 2020 goed beginnen. En dat hebben we ook zeker gedaan. Samen met mijn familie hebben we genoten van de jaarwisseling. Heerlijk gegeten, gezellig muziek geluisterd, genoten van onze kinderen. De champagne ontkurkt en knallend vuurwerk afgestoken.

We hebben ook wensballonnen in de lucht laten gaan, zoals mijn broer zei:

3 broers, 1 zusje, 1 wens, en jullie snappen natuurlijk wel welke wens.

Vandaag 9 januari, de chemo is weer begonnen. In vergelijking met de andere opnames krijg ik nu een zwaardere chemo kuur en krijg ik woensdag 15 januari nieuwe onbekende donorcellen.

Veel van jullie willen weten welke kamer ik lig , ik lig op afdeling 3B kamer 34.1, in de VUMC Amsterdam.

Ik begreep van veel mensen dat ze waren geschrokken van mijn vorige blog, vooral de eerste zinnen van psalm 143. Toen ik 11 november 2019 hoorde dat de ziekte terug was gekomen, was dit voor mij nog erger om te horen dan dat ik de diagnose leukemie kreeg in maart. Maar aan het einde van mijn vorige blog eindig ik ook met psalm 143 met troostende en krachtige woorden wat troost en bemoediging geeft. Als je hoort dat de ziekte terug is ga je van het ergste uit en bereid je je voor dat het ook niet goed kan gaan. Maar zolang ik nog behandeld kan worden ga ik ervoor.

Op 29 december was er op SBS6 een live uitzending Nederland geeft licht. Er werden duizenden lampionnen verlicht in een vorm van een groot hart. Ook mijn naam stond er twee keer tussen en zo kon je KWF doneren. Ik werd ontroerd van deze uitzending. Niet alleen ik ben getroffen maar zoveel mensen! En wat is er nog veel geld nodig. Gelukkig is er nu weer een nieuwe medicijn voor mij wat ik na de stamceltransplantatie ga slikken die hopelijk nu wel de ziekte weg houdt. Dit is mede door KWF en vele wetenschappelijke onderzoeken.

Ondanks de onzekere kerstdagen ben ik verwonderd geraakt door jullie steun. Honderden (kerst)kaarten en bemoedigingen.

Veel mensen bidden voor ons. En ik kreeg van een familielid een mooie tekst/gedicht door:

“ Wij bidden voor jou…..”

Vier kleine woordjes maar wat wordt er veel gezegd. Al je verdriet, je pijn, je moeite wordt voor Gods troon neergelegd. Zolang er mensen voor je bidden sta je in het leven niet alleen, zij bouwen met gevouwen handen een muur beschermend om je heen.

Ook wil ik  iedereen bedanken die iets voor ons doet, kaartje sturen aan ons denkt voor ons bid, de kokers, schoonmakers en de gene die elke week boodschappen voor ons gezin doet bedanken, wat moeten wij zonder jullie!

 

Heel veel liefs

Karlien