Lieve mensen,
Wat een mooie reacties krijg ik terug van mijn site. Vandaar ook weer een nieuw stukje, omdat ik merk dat mensen willen weten hoe het gaat. Dus bij deze!
Ik lig vandaag alweer 2 weken hier in de Isala Zwolle. Dinsdag 16 april ben ik weer opgenomen, en Rik mijn broertje ging met mij mee. We konden gelijk met de fysio meedoen! Rik deed gezellig mee en we waren nog best competitief. Ik moest helaas eerder stoppen omdat er een picc-lijn geplaatst moest worden in mijn arm. Een picc-lijn is een centraal infuus dat in de ader van mijn bovenarm geplaatst wordt. Het uiteinde van de lijn komt in de grote holle ader in de borstkas, net boven het hart, om medicijnen toe te dienen (zoals chemo) via de bloedvaten en bloed af te nemen voor onderzoek. Net als de puncties ging dit ook niet heel soepel, uiteindelijk na 3 pogingen ging het wel gelukkig, de chirurg snapte er niks van, haha. Rik was blij om mij weer te zien, want ik ben best lang weggeweest. We hebben die dag nog gesproken met de artsen over het bezoek in Amsterdam. Wij (familie en ik) waren er al snel over uit, en ik ga meedoen met de wetenschap (studie). De controles moeten dan wel in Amsterdam plaatsvinden, maar we willen voor het beste gaan, dat de leukemie niet meer terug komt! We hebben vertrouwen in het onderzoek. Gelukkig zijn er genoeg mensen die met mij willen reizen naar Amsterdam.
Het viel wel tegen om weer opgenomen te worden, alleen kreeg ik nu de mooiste kamer! Ik kan de peperbus en de watertoren zien. Als ik me goed voel zit ik in de vensterbank, heerlijk naar buiten kijken.
Je voelt aan je lichaam dat de chemo binnenstroomt, ik kan het niet echt uitleggen… Ik voelde me niet ziek, maar je wordt wel weer ziek gemaakt. Chemo is een haat liefde verhouding. Ik heb het nodig voor mijn herstel, maar het maakt ook veel dingen kapot. De eerste dagen had ik geen eetlust en steeds een vol gevoel. Je wordt soms gek van het eten wat aangeboden wordt ( wat super lief is ), Je moet het dan echt hebben van de dingen waar je wel zin in hebt, en wat zo vol en vet mogelijk is! Gelukkig heb ik inmiddels mijn eetlust weer terug, en snoep ik weer lekker, wat nu ook mag! Haha. Anders moet ik altijd opletten wat ik eet, maar nu hoeft dat niet, dat is best fijn toch?
Woensdag 25 april kreeg ik ineens last van mijn ogen, en kon ik geen licht verdragen, dit heeft ongeveer 3 dagen geduurd. Ik heb in de duisternis geleefd, gordijnen dicht, lichten uit en een zonnebril op. Dit was een bijwerking van de chemo. Gelukkig hebben ze voor mij een luisterboek gedownload en ik heb het boek helemaal afgeluisterd, echt een aanrader, als je te moe bent om te lezen, of in mijn geval even niet kan lezen! Spotify was die 3 dagen ook mijn vriend. Ik luister veel Sela maar ook klassieke muziek. Zo heerlijk! Ik werd deze keer geïnspireerd door een Latijns lied. In de katholieke kerken zingen ze dit vaak op witte donderdag! Ik wist eerder de betekenis er niet van, maar toen ik het ging opzoeken vond ik dit zo mooi! Aan het einde van mijn verhaal de betekenis hiervan. En luister je normaal geen klassieke muziek? Dit is echt mooi. Je kan het zoeken op: The singers – Ubi Caritas – Maurice Durufle.
Gelukkig kan mijn ogen weer het licht verdragen en kan ik weer lezen en verder met kaarten maken ( handlettering), en verder met de fotoboeken van de jongens.
Ik hoop dat ik deze week meer hoor over een donor , en wanneer ik opgenomen wordt in Amsterdam. Als we data hebben kunnen we hierop voorbereiden, We hopen dat ik voordat ik naar A’dam ga nog even thuis kan zijn, straks met moederdag, met onze trouwdag. Je gaat zulke momenten nog meer waarderen, dat ik dat mag VIEREN! Samen met mijn geliefden.
De kinderen mis ik zo, ze groeien veel te hard! Ik wil niets missen, gelukkig komen ze elk weekend op bezoek en face-timen we elke dag! Zoals vandaag werden Tobias en Siem voor het eerst geknipt, gelukkig hebben ze de haarlokken bewaard. Ooh wat een andere koppies, echte jongens alweer, help waar zijn mijn baby’s?
Soms is het mentaal zwaar, ook wat ik om mij heen mee maak, soms is alles zo oneerlijk! Soms heb ik geen woorden en dat hoeft ook niet altijd, dan is het muziek wat mij troost geeft.
Jullie helpen ons allemaal zo goed en door jullie LIEFDE weet ik dat God dichtbij mij is. Bedankt allemaal!
| Latijn | Nederlands |
|---|---|
|
|
Lieve Groet Karlien.