Lieve mensen,
Omdat veel mensen willen weten hoe het met mij gaat leek het mij weer tijd om een blog te schrijven.
Wat ben ik goed aan het herstellen en de uitslagen zijn gelukkig goed! Wat was het zwaar om weer mijn eigen ritme te vinden hier thuis. Maar wat kan ik genieten van de alle kleinste dingen.
Ik moet nog elke week voor controle naar Amsterdam, bloedprikken, gesprekken, hartfilmpjes en 1 keer in de 2 maand een beenmergpunctie. Dit kost veel energie maar ik vind het nog wel fijn, ik heb nog geen vertrouwen in mijn eigen lichaam en ik heb elke week nog veel vragen. Ook blijft de graft versus host ziekte een risico, de komende jaren blijft dit spannend.
Ik heb wel wat bijwerkingen van de medicatie , vooral misselijkheid en soms extreme vermoeidheid. Ik begin hier wel een weg in te vinden, al vind ik dat soms wel moeilijk. Ik moet soms afspraken afzeggen of even liggen terwijl de kinderen mijn aandacht vragen. Gelukkig hebben we elke dag opvang voor de kinderen, ik zeg wel ‘gelukkig’ maar eigenlijk vind ik dit helemaal niet leuk. Ik voel me schuldig als moeder dat ik nog niet de hele dag voor mijn kinderen kan zorgen. Maar tegelijkertijd weet ik ook dat dit nodig is voor mijn herstel. Ik doe nu alles samen met Stefan en mijn moeder is er elke dag. Mijn moeder kan mij heel goed lezen en weet wanneer ik mij minder goed voel, en verplicht mij dan om te gaan zitten.
Gelukkig wordt er elke week door lieve mensen ons huis schoongemaakt, wat geeft dit rust, dit lukt mij helaas nog niet helemaal zelf. Door hulp van zoveel mensen herstel ik vast sneller en beter.
Mensen die ik tegen kom op straat vinden mij er goed uit zien, dat is fijn om te horen. Hier doe ik ook mijn best voor, make up, mutsje of mijn haarwerk op, dan voel ik mij beter. Ik wil geen masker op doen maar ik wil er ook niet slecht uit zien op straat, dit voelt voor mezelf niet goed. Als ik erg misselijk of vermoeid ben blijf ik thuis.
De R is weer in de maand dus voor mij extra oppassen. Ik vind het lastig om elke keer te moeten overwegen waar ik wel of niet heen kan, ga ik wel naar die verjaardag of niet? Op rustige momenten naar de sportschool etc.
We gaan binnenkort een paar daagjes naar Terschelling, dan mag ik tijdelijk stoppen met 1 medicatie en volop genieten. Op de boot heb je wel plekjes waar het rustig is. We kijken er naar uit om naar Terschelling te gaan.
Op 8 september werd ik geraakt door de woorden van Jurjen ten Brinke op ‘Nederland Zingt dichtbij’. Hij opende bijbel en las uit Mattheus 14; 22-33
Wellicht herkennen jullie het wel, geloof/ongeloof? vertrouwen/twijfel.
Jezus dwong zijn volgelingen om te gaan varen ook al wisten ze dat het heel hard ging stormen. Maar ze moesten het doen, en ze gaan varen! En als de storm opsteekt, komt er een moment dat Jezus naar hen toeloopt!
Jezus wist van deze storm en de onzekerheden van deze discipelen. We weten dat het verhaal goed afloopt. Maar als je midden in de storm zit kan je je focus zo kwijt zijn dat als er iemand, notabene Jezus naar je toekomt lopen, je hem NIET herkend! Een geest een spook zeiden de discipelen! Jezus stelt ze gerust, hij verteld hen dat ze niet bang hoeven te zijn omdat Hij het is. En Petrus stapt uit de boot, en zegt, als U het bent zeg me dan dat ik mag komen, en Jezus zegt; ‘kom maar’! Petrus stapt uit zijn comfort zone! Petrus loopt over het water en zakt het water in, en Jezus grijpt hem bij de hand en zegt; jij klein gelovige! We weten niet precies waar dat op duidt, had Petrus te weinig geloof omdat hij daarvoor zei; Als U het bent Jezus, zeg me dan dat ik mag komen? Maar Jezus trekt hem toch overeind.
Op het moment dat jij zinkt dan is Jezus daar om bij je hand te vatten.
Ook in de storm van mijn leven was Jezus al onderweg naar mij, hij wist wat er ging komen!
Ook ik heb uit mijn bootje moeten stappen! Met al mijn vraagtekens… Ook ik heb wel is gedacht, waarom ik God waarom heb ik deze ziekte? Maar Jezus was daar om mijn hand te vatten…. Hij weet precies wat ik nodig heb!
En als de golven overslaan
dan blijf ik hopen op uw Naam
Mijn ziel vindt rust
Want in de storm bent U dichtbij
Ik ben van U en U van mij
(opwekking 789)
Straks op de boot op weg naar Terschelling zal ik terugdenken aan deze zware tijd, maar wat heeft het mij veel gegeven, ik heb Jezus liefde eindelijk ECHT mogen ervaren.
Aangekomen op het eiland kunnen we onze gedachten even loslaten. Ik wil eindigen met een prachtig gedicht wat ik vorig jaar ben tegengekomen op Terschelling:
Al lopend op het wad.
Verander ik langzaam in mijn omgeving
Ziltig ruikt de lucht ,zout proeft mijn huid.
Zand kriebelt zich een weg naar overal.
Mijn gedachten worden weggevoerd door de wind.
Zodat ik zweef tussen hemel en aarde.
Wat rest is stilte en tevredenheid.
Heel veel liefs Karlien